Erwin Voorhaar boorde in Aether 149 leuke herinneringen aan over de leider van de KRO-kinderprogramma’s Wim Quint. Samen met Roos Lippes hield hij vele jaren schoolkinderen een paar keer per week aan de (draadomroep-) luidspreker gekluisterd.
Mijn voetstappen naar de KRO aan de Emmastraat gaan terug naar 1958. Ik zat in de vijfde klas van de St. Josephschool, een lagere school voor jongens aan de Koninginneweg in Hilversum (met onderwijzer en Hoofd der School B.A. van Rhijn*). Een programmaleider van de KRO zou langskomen om voor de radio-jeugdprogramma’s naar goede (én katholieke) voorleesknaapjes te zoeken. De klas kreeg extra voorleesbeurten, om goed uit de bus te komen.
Ik stotterde vreselijk in die jaren, dus voelde me al hors concours. De uitverkoren vier jongens moesten iets voorlezen en prompt werden hun namen genoteerd. Wim Quint **, de KRO-programmaleider, stond op het punt het klaslokaal te verlaten, maar hield in en fluisterde de onderwijzer iets in het oor. Prompt draaide Van Rhijn zich om en wees naar mij. Met een vuurrood hoofd kwam ik naar voren. Het bleek dat Wim Quint incidenteel ook een stotteraar nodig had. Ik werd uitverkoren. Pijnlijk wel!
Wigwam
Maar goed, op zeker moment viel er een briefkaartje in de bus en fietste ik naar de studio om op te treden in de wekelijkse, veelbeluisterde dinsdagmiddaguitzending*** De Wigwam (met het kinderkoor De Karekieten o.l.v. Willy François). Het ging goed want ik mocht vervolgens ook optreden in het ochtendprogramma Onder de Douche.
Quint werkte voor de microfoon samen met tante Roos (Lippes-Rosenhart) en zij was degene die me menigmaal wist gerust te stellen. Tijdens de microfoonrepetities stotterde ik moeiteloos, maar zo gauw het rode lampje OPNAME ging branden was het over. Wat te doen zei Quint? Uiteindelijk stuurde hij me op kosten van de KRO naar een logopedist en na een paar lessen in ademhalingstechniek was ik er vanaf. Wat een opluchting! Zodoende heb ik zo’n twee jaar in de jeugdhoorspeldienst meegedraaid totdat mijn stem brak. Maar de herkenningsmelodie van Onder de douche kon ik nog jarenlang terughoren, omdat ik die in die spannende hoorspelstudio van de KRO had ingezongen: Vader Jacob. En dat onder het geruis van douchestralen!
Er zou nog menige briefkaart in de bus vallen en het plezier om bij elke uitzending in de foyer een kogelflesje Joy en een gevulde koek te scoren was onbeschrijfelijk. En de betaling voor die uitverkoren arbeid? Kinderarbeid mocht niet. Maar bij feestdagen werd je met cadeautjes overladen.
