Waarom zou je vieren dat je omroep al tien jaar niet meer bestaat? Waarom na al die tijd terugkeren op het oude honk, waar zoveel mooie herinneringen liggen, met al die mooie collega’s? Nou, omdat het de Wereldomroep was. Een volstrekt unieke publieke omroep, die 65 jaar lang wereldwijd onafhankelijke kwaliteitsjournalistiek bracht in regio’s waar dat ontbrak. Waar veel mocht en kon. Waar omroeptalent tot ontwikkeling kwam. Waar mensen uit tientallen landen samenwerkten. Waar niet de kijk- en luistercijfers regeerden, maar de missie van het vrije woord. Daarom, dus.
Tien jaar geleden, op 11 mei 2012, was de laatste uitzending van de Wereldomroep. Na 65 jaar ging de subsidiekraan dicht. Met een marathonuitzending van 24 uur nam de Nederlandse redactie van Radio Nederland Wereldomroep bedroefd, maar trots afscheid van haar
wereldwijde publiek. Ook de uitzendingen in andere talen verstomden. Tien jaar en tien dagen later, op 21 mei, vierden de vroegere Wereldomroepers een groot feest in ‘hun’ oude gebouw, tegenwoordig de zetel van AVROTROS.
Een half jaar daarvoor werd het plan geboren. Tien jaar na het eind, nog één keer allemaal terug in ons oude gebouw. Niet om mokkend achterom te kijken dat de stekker er destijds werd uitgetrokken. Dat leed is ondertussen wel geleden. Ons publiek heeft nieuwe bronnen,
en wij hebben ander werk. Of pensioen. Nee, we willen het gevóel nog een keer delen. Dat we samen iets deden dat ertoe deed, elders in de wereld. In die bijzondere, internationale smeltkroes die Wereldomroep heette.
Wereldomroepers
Het moest en het zou in het oude gebouw. Ergens anders was uitgesloten. En de nieuwe huurder, AVROTROS, begreep dat. We waren welkom en kregen alle steun. Beeld & Geluid en Videonieuwsbericht leenden spullen, RNW Media en zelfs de verhuizers van Dijkstra droegen een steentje bij.
Maar het waren uiteindelijk vooral de Wereldomroepers zelf die het feest mogelijk maakten. Ruim 250 (!) kaarten werden er verkocht en ze waren er allemaal. Redacteuren, verslaggevers, presentatoren, omroepers, bazen, beginners, geluidstechnici, ondersteunende diensten, archivarissen, zenderspecialisten, pensionado’s, koks, portiers. Allemaal Wereldomroepers-voor-het-leven van 35 tot 95 jaar, uit vele landen.
Er was een goeie band. Er was een liveprogramma met gasten die terugkeken op toen. Anderen vertelden hoe de wereld van international broadcasting er nu uitziet. Erfgenaam RNW Media liet zien hoe zij met ‘ons’ DNA via internet nu vooral jongeren over de hele wereld weet
te bereiken. Een rondlopende reporter ondervroeg oud-collega’s die nu totaal iets anders doen. Maar het was vooral – en onvermijdelijk – een drukke, fantastische reünie. Met de bijbehorende kakofonie van 250 overenthousiaste stemmen, waar de band en het liveprogramma met moeite bovenuit kwamen.
Herkenning
Eén programmaonderdeel kreeg al die stemmen stil: toen de namen en foto’s van 36 collega’s langs kwamen die er niet bij waren, omdat ze in de afgelopen 10 jaar overleden zijn. Statistisch niet eens zoveel. Maar indrukwekkend, omdat iedereen de meesten van die 36 heeft gekend. En dan is die lijst lang. Na de laatste naam bleef het vrij lang stil.
Daarna heroverde de vrolijkheid de vloer, om die de rest van de avond niet meer prijs te geven. Het was een feest van herkenning, in alle opzichten. Sommigen vergeleken dat gevoel aan het eind van de avond met zoiets als hervonden familie. Joop Daalmeijer, de voorlaatste hoofdredacteur van de Wereldomroep, verwoordde het mooi voor de microfoon van presentator Wim Vriezen: “Ik heb overal in Hilversum gewerkt, maar dit was mijn leukste baan. Omdat hier zoveel bijzondere, verschillende mensen werkten, uit alle hoeken van de wereld. Ik heb
het hier ontzettend naar mijn zin gehad.” Ik zag veel mensen knikken.
Ver na middernacht werden de laatste oud-collega’s met vriendelijke dwang naar buiten geleid, waar de originele Wereldomroepvlag werd gestreken. Buiten werd nog lang nagepraat. Het gevoel van tien jaar geleden bleek nog even actueel als toen. Trots met een traan.
Peter Veenendaal
Wereldomroeper en initiatiefnemer van de bijeenkomst
