Er bestaat een categorie namen die bij vrijwel iedereen (boven de 30) een associatie oproepen. Als je mensen vraagt wat ‘Cor Steyn’ bij hen oproept noemen ze meestal zijn begeleiding van Tom ‘Dorus’ Manders, waarmee hij landelijke bekendheid verwierf door de vele radio- èn tv-programma’s waarin Dorus centraal stond. Dat deze periode amper zes jaar heeft geduurd (1955-1961) wordt nog wel eens vergeten. Er was veel meer dan Er zaten twee motten: namelijk een veelzijdige muzikale carrière van zeker 35 jaar, waarin het Hammond-orgel een grote plaats innam.
Vóór zijn samenwerking met Manders was Steyn al zo’n dertig jaar actief als musicus. Geboren in Leiden op 22 december 1906 ging hij na ‘klassieke’ piano- en vioollessen, o.a. aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, in de jaren 1920 over naar de ‘lichte muziek’. Zijn vader had een ernstig ongeluk gekregen, zodat Cor de kost voor het gezin moest verdienen.
Hij was een zeer veelzijdig musicus: vanaf 1932 leidde hij bij de VARA diverse ensembles, waaronder zijn populaire Accordeonorkest, hij was lange tijd orkestleider in het Amsterdamse City-Theater, hij componeerde veel titels in het populaire genre èn hij was een virtuoos bespeler van het City Theaterorgel, waarmee hij ook vele plaatopnamen maakte. Ook leidde hij in dat theater Community Singing-bijeenkomsten, waaraan tot 1800 zangers deelnamen.
Misschien was het lied Als op het Leidscheplein de lichtjes weer eens branden gaan zijn echte evergreen – als componist van de Snip & Snap-revue in het City-Theater schreef Cor Steyn het in het donkere najaar van 1943. Hij schreef naast veel liedjes onder meer ook muziek voor radiorevues en films (o.a. Boefje, 1939).
Het repertoire dat hij speelde varieerde van Weense operettemelodieën tot de Amerikaanse musical, van Franse chansons tot Nederlands materiaal.
Na een kort verblijf in Denemarken trad Steyn in 1949 weer in dienst van de VARA. Hij bespeelde steeds meer het Hammond-orgel, en leidde niet minder dan 12 verschillende ensembles, zoals het Rhythmisch Strijkorkest en Zeven man en een meisje.
Ook zijn Hammondorgel-opnamen hebben zijn reputatie mede bepaald. Hij maakte honderden plaatopnamen, onder meer met medleys, onder andere op het zgn. Magic Organ.
Zijn veelzijdigheid blijkt verder uit zijn medewerking (op Hammond-orgel) aan een uitvoering door NRU-ensembles van het oratorium Le Roi David van Arthur Honegger.
Aan het eind van zijn niet eens zo lange leven had hij het nauwelijks voorstelbare aantal van ruim 5500 radio- en tv-optredens op zijn naam staan. Zijn dochter Joyce ziet haar vader nog voor zich, doorwerkend in de nachtelijke uren, met naast zich een grote pot koffie. Voor al die uitzendingen moesten immers telkens nieuwe composities en op specifieke bezettingen toegesneden ‘arrangementen’ worden geschreven.
Op maandag 25 oktober 1965 nam Steyn het (van de BBC gekochte) ‘Radio-Concertorgel’ van de Nederlandse Radio Unie officieel in gebruik. Het was tevens het laatste concert dat hij op dit bijzondere orgel heeft gegeven. (De VARA bracht het uit op langspeelplaat.)
Ruim drie weken later, op 17 november 1965, overleed organist-componist-arrangeur-orkestleider Cor Steyn op bijna 59-jarige leeftijd aan een hartaanval in zijn huis in Hilversum.
Dat zijn naam niet vergeten is blijkt uit het feit dat de gemeente Hilversum eerder dit jaar besloot een van de straten in de nieuwe woonwijk aan de oostzijde van de stad naar hem te vernoemen.
Bronnen: voor dit artikel is o.m. gebruikgemaakt van het uitgebreide artikel van Ben Poelman in De Weergever (jg. 29 (2007) nr. 3), en de paragraaf over Cor Steyn in het standaardwerk dat Cor L. Doesburg schreef (over) Orgels bij de omroep in Nederland (uitg. Strengholt, 1996).
Lees ook: ‘Meneer’ Cor Steyn: van concert- naar hammond- en magisch orgel
Op 15 november 2015 zond Co Snel op RTi Hilversum een Cor Steyn-special uit t.g.v. diens 50e sterfdag.
Hier kunt u die radiouitzending terugluisteren.
