Goed beschouwd heeft-ie zijn hele leven in of bij de omroep doorgebracht. Nu, twaalf jaar na zijn pensioen, is dat nog steeds het geval. Ex-programmatechnicus Martin Schuurmans geeft al jaren rondleidingen bij Beeld & Geluid.
“Mijn vader werkte bij de NSF, de Nederlandsche Seintoestellen Fabriek die aan de wieg stond van de radio in ons land. Wij woonden er tegenover. Mijn moeder werkte bij de VARA. Mijn broer zat met Willem van Kooten, Joost den Draaijer dus, in de klas. En ik deed als kind van 12 mee aan allerlei hoorspelen. Zat ik bij Johan Wolder in NCRV-studio 4.”
Kortom, Martin Schuurmans (Hilversum, 1951) hoef je over de omroep niets te vertellen. Toch was het niet vanzelfsprekend dat hij de rest van zijn leven in de omroep terecht zou komen. “Ik twijfelde. Ik kon beginnen aan een opleiding in de GGZ en er was een vacature op de Fonotheek.”
Fonotheek
Het werd de Fonotheek, aan de Insulindelaan. Hij legde er veel contacten, leerde er ‘iedereen’ in de omroep kennen. Hij kreeg de mogelijkheid deel te nemen aan de opleiding tot assistent-programmatechnicus in good old Santbergen en ging daarna als zodanig aan het werk, veelal in de buitendienst. Daarna de vervolgopleiding tot technicus. “Ik had er niet eens veel zin in. Was bang dat ik in de binnendienst terecht zou komen.”
Dat viel mee. Zijn eerste klus was voor Langs de Lijn en daarna volgden reportages in binnen- en buitenland en aan het Binnenhof. “Het was afwisselend”, zegt Schuurmans, “maar je was altijd aan het werk. Veel van huis. Als ze mijn vrouw vroegen hoe lang we getrouwd waren, zei ze: ‘Ongeveer de helft ’.” Natuurlijk waren er diensten in de studio’s. “Dan ging je op je fietsje van de TROS naar de AVRO naar de NOS. Later werd dat minder, toen de clusters werden gevormd”.
Televisie
Martin Schuurmans behoorde tot het plukje radiotechnici dat ook, als het nodig was, voor televisie werkte. “Meestal Journaal, Jeugdjournaal, sport. De tv-techniek is gecompliceerder, vraagt een andere werkwijze ook. Tv werkt met harde overgangen, bij de radio ben je in- en uitfaden gewend. Als ik dat per ongeluk eens deed bij tv, keken alle koppen mijn kant op en hoorde je: ‘Radio, zeker?’.” Met de overgang naar digitale techniek had hij geen moeite. “We werden gewoon ingewerkt. Meer was het niet.”
Ondernemingsraad
Al tijdens zijn diensttijd bij het NOB was Martin Schuurmans actief naast het werk: vijftien jaar lang maakte hij deel uit van de Ondernemingsraad en een aantal jaren daarvan bekleedde hij het (vice-) voorzitterschap. “Mijn handtekening staat nog onder de verkoop van de aandelen aan Technicolor in 2006. Daar moest de OR mee instemmen.” Minder leuke beslissingen waren er ook. Zoals de opheffing van de Fonotheek. “Maar met een mooie afvloeiingsregeling. Het NOB was een goede werkgever.”
Beeld & Geluid
In 2012 ging hij met pensioen. En al een paar weken later was hij als vrijwilliger aan het werk bij Beeld & Geluid. Ingeschakeld bij het digitaliseren van de collectie geluidsopnamen. Banden ‘encoderen’, zoals dat heet. Een paar jaar later vroeg een ex-collega-technicus hem om ook rondleidingen te gaan verzorgen. “En dat doe ik nu al tien jaar. Met uitzondering van de renovatie, toen Beeld & Geluid gesloten was, en tijdens de corona-epidemie. Gelukkig vielen die deels samen.” Maximaal 15 personen neemt hij mee de trappen af of, indien nodig de lift , de catacomben van Beeld & Geluid in om ze de omroep- en andere schatten te laten zien die daar zijn opgeslagen en deels tentoongesteld.
Wie Martin Schuurmans kent, weet dat hij een enthousiast verteller is, met kennis van zaken. “Omdat mijn vader bij de NSF werkte, weet ik veel van de eerste geschiedenis”, zegt hij. Voor Engelstalige rondleidingen draait hij zijn hand niet om en ook geeft hij, met enkele collega’s, wat demonstraties tijdens de Top 2000 aan het eind van het jaar, om het soms lange wachten van het publiek voordat het naar binnen mag, te bekorten. Hoe lang denkt hij nog door te gaan met dit werk? “Zolang ik er plezier in heb en gezond blijf!”
–
Fotograaf: Liek Bouma
