Het waren de roemruchte jaren ’60. Ab Pilgram werkte in die jaren van inspiratie en verbeelding als technicus bij Radio Nederland Wereldomroep. Een begenadigde bespeler van uiteenlopende registratieapparatuur. Een ware tovenaar met als koosnaam ‘Mr. Fingers’, die als geen ander snel, creatief en zonder ‘lassen’ kon monteren op de grote Telefunken-bakken die de Wereldomroep toen bezat als professionele studiorecorders. In die tijd liep het zowat storm bij de planning om Ab als technicus te boeken. Het was immer een feest van snelle behendigheid en creatief meedenken van de kant van Ab, geen andere technicus die zich wat dat betreft met hem kon meten. Ik mocht een keer meemaken hoe hij met bijdrukken, d.w.z. zonder de schaar (die overigens in zijn gereedschapskist niet voorradig was) te gebruiken, zelfs voor een geoefend oor niet merkbaar, een halve minuut uit een plaat ‘knipte’!
Wij verloren elkaar uit het oog toen we beiden gingen (verder) studeren. Ab ging aan de Universiteit van Amsterdam politicologie studeren en werd vervolgens parlementair-redacteur/ verslaggever annex duider van de politieke perikelen op en rondom het Binnenhof voor de AVRO. Hij stapte later over naar KRO Echo, als opvolger van de grote Henk Visser, die meer roem ging vergaren bij de NOS.
Ab Pilgram toonde zich, met verve en deskundige scherpte, een parlementair-redacteur-verslaggever die een zekere naam en faam genoot bij zijn peers en in Den Haag. Voor de Echo-redactie in Hilversum was hij streng, recht door zee maar altijd opbouwend, nimmer vilein. In tegenstelling tot wat sommige politici (terecht) van hem te verstouwen kregen. Politici van statuur, toen men elkaar op het Binnenhof nog met gepaste egards en fatsoen, bejegende. Men sprak elkaar, – nooit rechtstreeks maar immer, zoals het betaamt, via de Kamervoorzitter -, nog aan met ‘het geachte lid’.
‘Inhoud en vorm’ c.q. ‘vorm en inhoud’ waren als thema Abs weerkerende mantra. Voor hem was de vorm waarin een item werd gepresenteerd, niet ondergeschikt aan de inhoud. Hij vond daarbij niet zelden de op nieuws-gerichte bureaucollega’s, op zijn pad. Niet dat ‘nieuws maken’ en ‘scoops scoren’ voor hem vies en voos waren. Integendeel. Maar niet scoren om het scoren. Gedegen en afgewogen ook qua vormgeving. Het kwam dan ook goed uit dat hij zijn items, indien nodig, zelf kon monteren.
Toen de respectieve actualiteitenrubrieken van de omroepen werden samengevoegd en onder de schutse van de NOS als Radio 1 Journaal verder gingen, stak Ab zich ook in de schutkleuren van de nieuwe ‘algemene’ rubriek. Hij miste wel, vertelde een voormalige Echo-collega, het warme bad van de KRO.
Zijn pensionering betekende niet dat Pilgram zich achter de sansevieria vlijde. Integendeel, hij vond een nieuwe uitdaging in activiteiten voor onder meer de Commissie Duurzame Kustontwikkeling (Commissie Veerman).
Toen hij zo’n tien jaar terug geconfronteerd werd met de diagnose Parkinson was dat voor hem geen reden om lijdzaam bij de pakken te gaan neerzitten. Alles wat, als gevolg van die voortschrijdende aandoening mogelijk bleek werd geestdriftig aangepakt en beoefend. Zo ook muziek maken en componeren. Met name op de vleugel waaraan hij wonderschone klanken wist te ontlokken.
Albertus Johannes Maria Pilgram (15 februari 1941 – 02 juli 2024), zal in mijn herinnering voortleven als de begenadigde technicus ‘Mr. Fingers’, de wizard op de Telefunken (bij de Wereldomroep), en als vakbekwame parlementair-redacteur-verslaggever en politiek duider. Dat hij in vrede moge rusten.
–
Harold Biervliet
voormalige eindredacteur KRO’s Echo