Vroeger kenden ze elkaar niet. Hoogstens, net als gewone televisiekijkers, van het scherm. Of van toevallige ontmoetingen in de studio bij opeenvolgende diensten. Of ze moesten collega’s zijn, zoals Lisette Hordijk en Leni Couvée die tv-omroepsters waren bij de NCRV. Na hun pensioen organiseerden zij zich in 1985 echter als Gouden Meidenclub en sinds elf jaar als Mediameiden. Een club zonder regels en statuten, vijfentwintig leden op dit moment die zich nu ‘vriendinnen’ durven noemen.
Uit geografische gemakzucht wordt Aether ontvangen in Hilversum bij Leni Couvée thuis, Lisette Hordijk komt uit Laren aangereden. Samen met Eugènie Herlaar, die in Heerhugowaard woont, vormen zij het organisatorisch hart van de Mediameiden. “Eugènie is onze secretaris”, zeggen ze. De Mediameiden kennen vier bijeenkomsten per jaar, te beginnen met een boerenkoolmaaltijd bij Lisette Hordijk thuis. Dan speelt Anne van Egmond op haar accordeon en wordt het jaarprogramma van drie uitstapjes vastgesteld. De laatste zaterdag in mei waren ze in Delft. “Dat hadden we te danken aan Noraly Beyer. Zij had in de serie Het mooiste pronkstuk van Nederland. Toen heeft ze geregeld dat wij een rondleiding konden krijgen in museum het Princenhof en een wandeling langs Art Nouveau-huizen.”
Gouden Meidenclub
Noraly Beyer was Journaal-lezeres. De Mediameiden zijn dan ook niet alleen oud-tv-presentatrices. Couvée (1973-1983) en Hordijk (1975-1991) begonnen wel als ‘gezichten’ van de NCRV, maar ze deden ook ander omroepwerk. Hordijk was zelfs enige tijd in vaste dienst van de NCRV-radio. En de oprichtster van de Gouden Meidenclub, Karin Kraaykamp, begon eveneens als tv-omroepster, van de VARA in 1955. Toen TROS-directeur Landré haar in 1985 vroeg, waarom er wel een Oude Jongensclub bestond, maar geen Oude Meidenclub, richtte Karin Kraaykamp de Gouden Meidenclub op. Er waren sommige jaren meer dan dertig oud- televisiemedewerksters lid van. Die club is dus elf jaar geleden van naam veranderd in Mediameiden.
Nu nog vijfentwintig dames sterk. Allemaal met pensioen, in leeftijd variërend van 60 tot in de tachtig. Ooit waren zij beroemdheden in Nederland die door iedereen op straat werden herkend. Maar die tijd is voorbij. “Oudere mensen herkennen ons nog wel”, zegt Lisette Hordijk. “Maar de belangstelling verdwijnt.” Bij hun omroep worden ze helemaal niet meer herkend. “Daar zegt onze naam zelfs helemaal niets meer”, weet Leni Couvée. “We zijn ook nooit ergens meer voor uitgenodigd.”
Gezichten van de omroep
De televisie-omroepster is weliswaar een uitvinding van de omroep die meteen bij de start van de televisie in 1951 het gezicht van een omroep werd, maar erg royaal zijn die omroepen nooit voor die medewerksters geweest. Het honorarium was niet geweldig en dan moesten ze de kapper nog zelf betalen. Van een vast dienstverband was geen sprake. En als freelancer bouw je geen pensioen op. “Nee, van de omroep is niemand van ons rijk geworden”, zegt Leni Couvée. De contributie van de Mediameiden bedraagt dan ook slechts vijfentwintig euro per jaar, waarmee voornamelijk cadeautjes worden bekostigd. “Als we ergens op bezoek zijn, horen we toch minstens een fles wijn te geven.”
Vriendinnenclub
Die bezoekjes of uitstapjes worden ondernomen in eigen auto’s en de benzinekosten worden gedeeld. “We gaan trouwens nooit op stap met meer dan twaalf vrouwen. Want niet iedereen kan altijd en sommigen zijn gewoon niet meer in staat om mee te gaan. Maar met hen hebben we wel een geregeld contact. We zijn op de hoogte en leven mee met hun problemen en zorgen. We zijn door de loop der jaren echt een vriendinnenclub geworden.”
De uitstapjes zijn de moeite waard. De Mediameiden bezochten het huis van Rembrandt-eigenaar Jan Six en dronken koffie in de keuken. Ze waren te gast bij Ghanese en Chinese gezinnen in de Bijlmer en waren geschokt door de culturele verschillen die niemand wil of kan oplossen. Ze bezochten het zestiende eeuwse stadhuis van Alkmaar, dankzij Antoinette van Brink die naast de burgemeester woont. Tenminste een keer per jaar gaan vier dames op bezoek bij de nu negentigjarige Marie-Cécile Moerdijk in Tilburg. “Ze woont in een appartement, kan niet veel meer, maar blijft zo sprankelend van geest. Op zo’n dag nemen we alles mee: soep, hoofdgerecht, nagerecht en zelfs borden en bestek Als we weggaan, is alles opgeruimd”, vertelt Leni Couvée.
Ze delen ook trieste ervaringen. Het overlijden van Heleen van Meurs en Teddy Scholten waren zulke ervaringen. “Heleen was zo’n geweldig fijn mens, belangstellend en zo erudiet. Ze heeft ons door een moeilijke periode geholpen. Teddy Scholten is heel kort ziek geweest. We zijn een keer bij haar op bezoek geweest, maar ze wilde daarna niemand meer zien. De begrafenis was in intieme kring. Toen zijn we als Mediameiden bij elkaar gekomen en hebben we, zoals met dochter Renée was afgesproken, op dezelfde tijd als tijdens de uitvaart naar dezelfde muziek geluisterd. Teddy zei altijd: Ík kom terug als vlinder. Dus let maar op de vlinders.”
Er vertrekken -niet altijd door de dood gelukkig- leden en er komen er ook nog steeds weer bij. “Ik ben er bijgekomen door Dore Smit”, zegt Lisette Hordijk, “ik kwam haar tegen in Laren en toen zei ze: Waarom word je geen lid?” “En Henriette Middelhoven, die we kenden als Henriette Laan, ontmoetten we bij Beeld en Geluid. Ik was bij de EO, zei ze, kan dat wel?”, vertelt Lenie Couvée. “Ze is inmiddels ook een vriendin geworden.”
Nieuwste leden van de Mediameiden zijn Cilly Dartell (“maar die is nog nooit geweest”) en Paula Patricio. Echt werven doen ze niet, ze maken ook geen reclame en ze willen geen publiciteit. Beroemd waren ze vroeger, nu is een andere tijd.
op de foto:
Staand van links naar rechts: Noraly Beyer, Eugènie Herlaar, Heleen van Meurs, Ati Dijckmeester, Diane van Hulst, Audrey van der Jagt, Mariëtte Bruggeman, Henriëtte Middelhoven, Elleke van Doorn, Henny Stoel.
In het midden zittend: Anne van Egmond, Lisette Hordijk, Judith Bosch. Vooraan: Leni Couvée, Elisabeth Mooy, Antoinette van Brink.
Ontbreken: Marie-Cécile Moerdijk, Kitty Knappert, Noortje Roll, Renée Loeffen, Ansje van Brandenberg. CIlly Dartell, Ingrid Drissen, Monique van Erp, Anneke Bakker.
