Het VARA-radioprogramma Tijd voor teenagers, dat vanaf 1959 tien jaar werd uitgezonden, was meteen al een ongekend succes. Het eerste popprogramma op de radio dat zo snel mogelijk de aankomende hits liet horen. Daarmee werd een jarenlange gewoonte in radioland doorbroken.
Het was eigenlijk zo: nieuwe platen werden eenmaal per week gepresenteerd door dames en heren van de platenmaatschappijen bij een kopje thee in een omroepkantoor. Daar kozen de samenstellers van de platenprogramma’s wat ze aanstond en daarna kon je hun keuze minstens twee weken later vernemen. Bij Tijd voor teenagers ging dat anders. Wij wilden nieuwe platen van de verschillende hitparades in Europa dezelfde week nog in de uitzending. Gebeurtenissen in Nederland werden nog diezelfde week door middel van een reportage of een vraaggesprek in het programma meegenomen. Dat was natuurlijk een sterke positie, wij waren in alles de eerste. Of The Rolling Stones op Schiphol landden of Cliff Richard optrad in Groningen, wij waren erbij, Tijd voor teenagers was op zijn terrein dus ook een soort actualiteitenprogramma.
Puin
Het was op een van mijn bezoeken aan platenmaatschappij Bovema in Heemstede, dat een van de labelchefs mij vertelde een Nederlandse groep op de plank te hebben liggen, waarmee hij niet goed raad wist. Hij vond het wel aardig, maar zijn hoogste baas vond het helemaal niks, puin, een nette firma als Bovema onwaardig. Dat wekte natuurlijk nieuwsgierigheid en ik werd een van de eerste Nederlanders, die Kom van dat dak af te horen kreeg, Een mallotige tekst, dat wel, maar de plaat van die vrolijke Eindhovenaren was wel geschreven op pure rock and roll. Ik liet me de kans niet ontgaan, liet hem in de eerste uitzending van januari twee keer horen vergezeld van een kort interview met bedenker, maker, leider van de Rockets, Peter Koelewijn.
Ik geef toe, het was een stevige promotie en het resultaat was overdonderend. Meteen een nummer 1 hit voor een onbekende groep uit Eindhoven. Het succes was overigens niet aan Bovema besteed, Peter zat al snel bij Phonogram. Mijn bescheiden bijdrage aan de jaarwinst van de maatschappij is lang onopgemerkt gebleven, totdat Peter Koelewijn bij ieder optreden alvorens hij Jan Jansen zijn vrouw van het bordes liet springen, het publiek vertelde dat Tijd voor teenagers en zijn producer Kom van dat dak af naar de top hadden gejaagd.
Peter ontwikkelde zich tot een belangrijk man in de platenindustrie. Hij schreef betere teksten, niet alleen voor zichzelf, en bemoeide zich ook met vele collega’s die zijn hulp inriepen. Het wonderlijke liedje dat hij in de trein schreef, op weg naar zijn eerste opname, zal waar hij ook verschijnt, hem gewild of ongewild altijd vergezellen.