Gerrit den Braber, geboren 1929 in Rotterdam, overleden 1997 in Blaricum, speelde een hoofdrol in het mediabedrijf, zowel voor wat betreft radio (AVRO) als de platenbranche (Phonogram). Maar voor mij (Co de Kloet) was hij vooral liedjesschrijver met vele grote succesnummers op zijn naam. Zijn roem was zo groot dat als we meededen aan een liedjeswedstrijd de grap de ronde deed: “de jury zal zich lang en intensief beraden en dan wint Gerrit”.
Hij kwam voort uit het fameuze Minjon, bakermat van veel radiotalent, en kwam in 1955 bij de AVRO-radio terecht bij de jeugduitzendingen waar hij met Herman Broekhuizen en Kees de Wolf een sterke afdeling vormde. In 1966 werd hij weggekocht door Phonogram dat graag in de radiovijver viste. Daar was hij uitstekend op zijn plaats.
Zijn beste teksten zijn wat je noemt hertalingen van bestaande liedjes. Hij vertaalde niet, maar bedacht een eigen verhaal. Ritme van de regen (Rob de Nijs), Spiegelbeeld (Willeke Alberti), Paradiso (Anneke Grönloh), Sophietje (Johnny Lion) zijn overbekende voorbeelden. Soms schreef hij zonder deze steun. Sjakie van de hoek voor Conny Vandenbos, en Katinka, voor het songfestival van 1962 voor de Spelbrekers, getuigen daarvan. Hij bleef lang actief en trouwde met zangeres Thérèse Steinmetz. Eén van zijn onverwachte invallen, heb ik altijd de organist gevonden die in Mijn gebed van D.C. Lewis breed uithaalde. Dat was de serieuze orgelbespeler Feike Asma.
Gezien de grote productiviteit van Gerrit den Braber is het geen wonder dat zijn werk in de collectie bladmuziek van de Stichting Omroep Muziek goed voorhanden is. Veel liedjes zijn niet gepubliceerd onder zijn eigen naam, maar onder het pseudoniem L. (Lodewijk) Post, vaak met Joop Stokkermans of Kees Bruyn als componist. Den Braber maakte zijn werk regelmatig voor een bepaalde gelegenheid, zoals het Eurovisie Songfestival. Misschien is dat (mede) een verklaring voor het feit dat aan de omslagen niet veel aandacht of zorg is besteed: ze bestaan veelal uit een foto van de uitvoerende zanger(es). De omslagen zijn geen van alle gesigneerd, de makers zijn onbekend. Maar de liedjes zelf zijn vaak voor een groot publiek nog altijd vertrouwd.
Co de Kloet, Jan Jaap Kassies, Bas Nieuwenhuijsen
